Ik arriveer 10 minuten eerder op mijn afspraak. Door het raam van de werkplaats zie ik mensen koffiedrinken. Ik besluit naar binnen te gaan en wordt direct gastvrij uitgenodigd om aan te schuiven. Moeder, zoon en een medewerker zitten aan een lange tafel. Vader arriveert iets later. We kletsen wat over koetjes en kalfjes in afwachting van mijn coachingsgesprek met de zoon van het familiebedrijf. De energie stroomt niet lekker in het bedrijf, ook niet in zijn gezin. Hij kan de vinger er niet opleggen en heeft mij ingehuurd om hem te begeleiden bij zijn hulpvraag. Toevallig kennen wij elkaar nog van de tijd waarin ik hem bijstond als adviseur van Rabobank. De zoon vertelt enthousiast over zijn medewerker die een nieuw huis heeft gekocht. Geïnteresseerd wend ik mijn gezicht naar hem en stel hem vragen over de woning, zijn wensen en de keuze van zijn woonplaats die nu een stuk verder blijkt te liggen waardoor zijn woon-werkverkeer flink toeneemt. Ik raak ergens een snaar en dit is voelbaar. Vooral als ik vraag of hij in de woning gaat samenwonen. Zijn adem stokt en een teleurgestelde blik richt zich omlaag naar de tafel.

Direct gebeurt er iets in de familiedynamiek aan de koffietafel. Moeder springt op en geeft antwoord, vader komt erbij, zoon geeft een toelichting. Kortom: antwoorden worden ingevuld door omstanders. Maar de medewerker zelf valt stil en trekt zich terug. In een split second spring ik op en vraag om theelepeltjes.

‘Theelepeltjes?’, vraagt moeder verbaasd.

‘Ja, theelepeltjes!’, zeg ik, ‘Doe maar een handjevol’.

Moeder pakt een kopje met theelepeltjes die naast de koffieautomaat in de kantine staat. Ik geef ze aan de medewerker en vraag hem om zijn gezin neer te leggen.

‘Pak een theelepeltje voor elk gezinslid en leg ze neer op de tafel. Niet over nadenken, gewoon doen, zoals het voor jou voelt’.

Als hij de lepeltjes heeft neergelegd vraag ik hem om een toelichting.

‘Wie is wie? Wat maakt het dat …..? Waarom ligt deze ….?’.

En zo hebben we een gesprek die op een natuurlijke en laagdrempelige manier de diepte in gaat, patronen blootlegt en inzichten geeft in het hier en ‘hoe nu verder’.

Een onuitgesproken scheiding, zorgen over zijn kinderen maar ook de reisafstand kwamen opeens naar voren. Begrip, een tegemoetkoming voor kinderopvangkosten en een reiskostenvergoeding worden door het warme familiebedrijf direct aangeboden. Zichtbaar opgelucht, dankbaar en blij gaat de medewerker naar huis.  

‘Bijzonder om te zien, Leonie. Dus zo doe je dat. Indrukwekkend hoe je dit aanpakt en snel resultaat bereikt. Ga je dit ook met onze zoon doen tijdens jullie coaching?

‘Dat weet ik vooraf niet, ik kijk wat nodig is.’

Een opstelling maakt belemmerende patronen zichtbaar die zich in het familiesysteem, het management van een bedrijf of rondom iets anders voordoen. Opstellingen zijn toe te passen bij uiteenlopende vraagstukken, zoals op het vlak van relaties, werkomstandigheden, leidinggeven, governance, persoonlijke ontwikkeling en opvoeding. Het is een generatief proces, dat wil zeggen dat de hieruit voortvloeiende oplossingsrichting nieuwe vergaande veranderingen op gang brengt. Soms met theelepeltjes, maar ik doe het ook met andere voorwerpen of zelfs met mensen. Vaak ontroerend, maar er is ook volop ruimte voor humor en luchtigheid. Geen zware therapie, het is een laagdrempelige, snelle en indringende manier om inzichten te krijgen en veranderingen in gang te zetten. Ik pas het vooral toe bij mijn 1-op-1 jaartraject bij ondernemers waarvoor dit bijna altijd volstrekt onbekend terrein is. Altijd met resultaat.