Een uitvaart bezoeken, ik doe het bijna nooit meer. Laatst ontving ik een uitnodiging voor de uitvaart van een oude buurvrouw. Ik kies vaak liever voor een andere manier van afscheid nemen. Niet uit disrespect voor de overledene of de nabestaanden, maar ik kan het gewoon niet.

Ik heb sinds de uitvaart van mijn eigen man een hekel gekregen aan uitvaarten. Ik moet bij elke uitvaart terugdenken aan toen. In de rouwstoet met onze baby op mijn arm. Een vreselijke herinnering die als een dolk terugkomt bij iedere uitvaart die ik sindsdien bezoek.
 
Een uitvaart triggert de emoties van de bezoekers. In ieder geval bij mij. Ik schaam me rot als ik daar tijdens een uitvaart zit te schokken, snikken en huilen. Dat gaat helemaal niet alleen over het verdriet van de overleden persoon waarvoor ik daar was. Nee, deze tranen komen er extra heftig uit door mijn herinnering aan de uitvaart van mijn man.
 
Ik sprak een rouwdeskundige die me vertelde dat er niets mis mee is om een uitvaart te vermijden. Deze rouwdeskundige vertelde mij dat het bezoeken van een uitvaart vooral iets is voor jezelf, terwijl ik dacht dat het was om de naasten te steunen. En er zijn andere manieren om de overledene te eren. Sindsdien bezoek ik bijna geen uitvaarten meer en zoek een alternatief. Overlijdt er iemand die ik liefhad, zoals mijn oude buurvrouw? Dan ga ik voelen en kies mijn eigen manier om steun te betuigen en mijn emoties te tonen. En ik doe elke keer wat goed voelt voor mij. Ik laat mijn tranen rollen op mijn eigen manier, denkend aan de overleden persoon of pratend over mijn gevoelens met anderen en steek daarbij bijvoorbeeld een kaarsje voor diegene aan.
 
Een uitvaart bezoeken doe je voor jezelf, om de emoties eruit te laten. Maar vind je een uitvaart te zwaar? Zoek dan andere manieren om je emoties de vrije loop te laten gaan. Kies de setting die je fijn vindt op een moment dat het je uitkomt met de persoon bij wie je je veilig voelt. Ongemerkt of bewust draagt verdriet een last met zich mee. Gelukkig zijn er voldoende manieren om met deze emotie om te gaan. Maakt niet uit hoe, maar doe het, laat jouw verdrietige ervaringen er zijn en praat erover. Want hoe langer je hiermee wacht, hoe zwaarder je leven kan worden.

En oude buurvrouw, je was geweldig. Je zelfgemaakte appeltaart zal ik nooit vergeten!