We wandelen ​in Leersum. Zijn droom is met zijn gezin te emigreren naar Madeira, maar zijn dochter heeft enorme vliegangst. Ze is ervan overtuigd dat ze verongelukken en krijgt al paniekaanvallen als het onderwerp ter sprake komt.
 
‘Dan blijven we maar hier’, zegt hij weemoedig.
‘Maar dan komt jullie droom niet uit’, antwoord ik.
‘Ze is zelfs te bang voor een cursus tegen vliegangst, dus we zetten het uit ons hoofd.’
‘Hoe komt ze aan die vliegangst, jullie vliegen toch nooit?’
 
Vaak wordt een probleem veroorzaakt door iets waar je niet aan denkt. Zoals iets naars uit je verleden dat niets met het probleem van nu te maken lijkt te hebben. Of een vreselijke ervaring van iemand in je familielijn, volgens sommige deskundigen kan dat tot zeven generaties teruggaan. Door terug te gaan naar het ontstaan van een probleem en de gevoelens te bespreken is een oplossing sneller nabij. Bij hem was het minder ver spitten in het verleden.
 
‘Ze vloog nog nooit en wij zelden. Mijn vader wel, voor zijn werk naar het buitenland. Maar hij heeft nooit een ongeluk gehad. Ja, wel bijna. In 1977, ik zat als zesjarig jongetje in onze woonkamer toen het urenlang op tv ging over Tenerife: een Nederlands en Amerikaans toestel botsten op de landingsbaan tegen elkaar. Mijn vader zou in het Nederlands toestel zitten.’
‘Maar je vader zat niet in dat toestel.’
 
Ik zie opeens tranen in zijn ogen. Waarom raakt hem dit zo?
‘Mijn moeder belde direct een speciale noodlijn, inderdaad stond mijn vader op de passagierslijst. We moesten wachten tot ze de incheckgegevens hadden gecontroleerd, om definitief vast te stellen dat hij was ingestapt. Toen was ook al snel duidelijk dat niemand in het Nederlands toestel de ramp had overleefd. Mijn moeder was in paniek. Ik huilde niet, maar stelde me voor hoe het leven zou zijn zonder vader.’
 
‘Uren later belde plotseling mijn vader. Hij zat in zijn hotel en zag op een beeldscherm het ongeluk. Zijn taxi naar de luchthaven had hem te laat opgehaald en ze hadden ook nog file. Toen duidelijk was dat hij deze vlucht ging missen is hij omgekeerd en boekte een vlucht later.’
 
‘Dit kan de oorzaak van je dochters’ angst zijn’, zei ik. ‘Je hebt als zesjarige kort maar intens gedacht dat je vader was omgekomen bij een vliegtuigongeluk. Jouw tranen onthullen de impact die deze gebeurtenis onverwacht maar nog steeds op jou heeft. En indirect op je dochter.’
‘Denk je? En wat kan ik hiermee?’
‘Praat erover, deel jouw gevoel van destijds en hoe het goed afloopt. Dat stelt haar gerust.’
 
Dit verhaal maakte veel indruk op mij. Hoe zelfs een bijna-ongeluk in een ver verleden nog zoveel impact heeft. De 1-op-1 jaarcoaching met hem was al een tijdje geëindigd, maar omdat ik benieuwd ben naar wat dit inzicht teweeg heeft gebracht bel ik hem. In dat telefoongesprek vertelt hij dat zijn dochter zelf voorstelde naar Londen te vliegen. De reis verliep goed, ze heeft geen vliegangst meer en ze zijn bezig met de voorbereiding op de emigratie naar Madeira.