Ook een coach heeft een coach nodig. Vorige week nog bezocht ik een coach in Hauwert, Noord-Holland. De afspraak duurde anderhalf uur. Soms stoppen we eerder, maar die dag duurde het gesprek wat langer.
‘Heb je nog een laatste vraag?’
Ze kijkt op de klok, anderhalf uur zijn voorbij.
Ik stelde een vraag en er kwamen nog tien minuten bij.
 
Fijn dat mijn coach nog even wat extra tijd voor me had. Hoe anders was dat voor ik zelf ging coachen en meerdere hulpverleners bezocht. Een periode waarbij ik zelf op verschillende kruispunten in mijn leven stond. Ik werd jong weduwe met een baby, kreeg daarna een nieuwe relatie waaruit twee dochters zijn geboren, maar dat is ook de partner van wie ik een aantal jaren later ben gescheiden vlak nadat ik in burn-out was geraakt gevolgd door mijn ontslag bij de Rabobank.
 
Ik vond het destijds heel irritant als ik een afspraak had bij de psycholoog en deze persoon de tweede helft van het gesprek meerdere malen op de klok keek.
‘De 45 minuten zijn om.’
‘Maar mag ik nog een laatste vraag stellen over iets waar ik erg mee zit?‘
‘Bewaar die maar voor de volgende keer, heb je meteen een concrete start.’
 
Hoe faciliteer ik nu zelf de duur van mijn coach gesprekken? Heel wisselend eigenlijk, maar het gaat heel puur, op gevoel, vanuit vertrouwen en met de juiste balans. De ene keer is een gesprek online met een duur van 50 minuten, de andere keer een wandeling van een uur en drie kwartier.
 
Het belangrijkste is dat mijn klant een afgerond resultaat behaalt voor zichzelf. Het gaat vaak om antwoorden die ze zoeken op prangende vragen. Als alle vragen voor dat moment zijn gesteld, dan is stoppen prima. Zweven er nog vragen in je hoofd, dan zoek ik nog even verder met je tot een geschikt moment voorbijkomt om te stoppen. Dus niet de klok maar jouw onbeantwoorde vragen bepalen de duur van een coaching door mij.