Het is de dag voor kerst. We zijn begin 30, smoorverliefd en in de kracht van ons leven. Een baby van nog geen halfjaar oud en vol toekomstplannen. De dokter komt langs en vertelt ons dat mijn man uitgezaaide alvleesklierkanker heeft en nog 14 dagen te leven. De vloer zakt dan letterlijk onder je voeten vandaan.

Ik raak volledig de weg kwijt. Verdrietige, maar ook mooie maanden volgen. Ondanks alles wat ik meemaak ben ik ontzettend dankbaar. Dankbaar voor deze periode van samenzijn, dankbaar voor hoe we dit met z’n allen hebben aangepakt.

Ik pak mijn leven weer op maar raak in burn-out, hertrouw, word opnieuw moeder en scheid van mijn partner. Tien jaar later krabbel ik op en besluit mijn ervaringen om te zetten in kracht en help nu mensen uit een moeilijke periode. Door ze weer te laten leven in plaats van overleven.

Kerstavond blijft voor mij altijd een speciale avond. Ik denk nu vaker terug aan de mooie momenten die we samen hebben gehad in plaats van die dramatische wending op kerstavond in 2010. Ik ben dankbaar met waar ik nu sta.